Landschap Midden- en Zuid-Italië


Terug naar landschap Italië.
De foto's op deze pagina zijn details. Je kunt de hele foto bekijken door op de afbeelding te klikken.

Wilt u foto's kopiëren voor uw eigen site? Lees de voorwaarden.



Calcata
Het dorp Calcata in het noorden van Latium, niet ver van Rome, ligt op een plateau van tufsteen. In het enorme tufsteenpakket, dat door vulkaanuitbarstingen is ontstaan, zijn diepe erosiegeulen (forre) ontstaan. In de wanden daarvan maakten de Etrusken hun graven. Veel van de plateaus zijn al sinds mensenheugenis bewoond. Ook Rome zelf is ontstaan in een landschap van tufsteen.



Pozzo d'Antullo, Frosinone, Latium.
Op veel plaatsen in Italië zijn kalkplateaus te vinden met de bijbehorende karstverschijnselen. De put van Antullus is vroeger een enorme grot geweest. Daarvan is het relatief zwakke dak ingestort. De put heeft een omtrek van ongeveer 300 meter en een diepte van 60 meter, en is daarmee de grootste van Europa. Aan de rand zijn stalactieten te zien, die gevormd zijn door het water dat door de breuken in het gewelf heen sijpelde. Vroeger werd de put gebruikt om er schapen in te laten grazen. Ze werden in de herfst aan touwen naar beneden gelaten en in de lente weer opgehesen.
Een legende vertelt dat de put is ontstaan doordat op een grote dorsvloer die zich op die plaats bevond enkele goddelozen op Maria-hemelvaart gewoon met hun werk doorgingen. Plotseling begon de aarde te trillen en verdween de dorsvloer in de diepte. De inwoners van Collepardo hebben sindsdien op Maria-hemelvaart nog dikwijls het getrappel van de paarden gehoord die nog steeds hun rondjes liepen op de bodem van de put.
Niet ver er vandaan is de druipsteengrot van Collepardo.



Gola del Sagitario
Deze weg door de smalle kloof van de Sagitario verbindt Anversa degli Abruzzi met Scanno, en is daarom een belangrijke toeristische route geworden. Zo'n honderd jaar geleden was het echter niet meer dan een muildierpad.



Abruzzen
Een van de mooiste wegen in de Abruzzen is die tussen Pescina en Cocullo. Vanaf de pashoogte (1235 m.) dit uitzicht over de Abruzzen.



Piano delle Cinquemiglia
De Piano delle Cinquemiglia ligt tussen Sulmona en Roccaraso in de Abruzzen op zo'n 1300 meter hoogte. Ooit was het een belangrijke route voor koetsen die van en naar Napels reisden. Het gebeurde niet zelden dat men er wolven of struikrovers tegenkwam. Het enige gevaar bestaat nu uit onnozele automobilisten die de lange rechte weg aanzien voor een formule 1 - piste.



Gran Sasso
De Corno Grande (2912 m.) is de hoogste top van het bergmassief van de Gran Sasso d'Italia. Ook hier een prachtige en woeste hoogvlakte (Campo Imperatore).



Calascio
In de Abruzzen liggen veertien dorpen op een hoogte van meer dan 1300 meter, steeds aan de rand van hoogvlakten die in dit kalkgebergte veel voorkomen. Het oude dorp van Calascio ligt ook op zo'n 1300 meter hoogte. Vlakbij het beroemde kasteel ligt de kerk Santa Maria della Pietà. Herders stichtten de kerk omstreeks 1400 om de madonna te bedanken voor het feit dat de soldaten van de Piccolomini erin waren geslaagd een aanval van rovers uit de kerkelijke staat af te slaan.

Het kasteel (rechts) staat op een hoogte van 1520 meter boven de zeespiegel, bovenaan de zuidelijke helling van de Gran Sasso d'Italia en aan de rand van de Campo Imperatore. In het westen liggen de Monte Sirente en de Velino, in het zuiden en oosten de vlakte van Navelli. De oudste bronnen over het kasteel dateren uit 1380 maar waarschijnlijk is het kasteel nog veel ouder.
Het kasteel speelde een hoofdrol in de speelfim Lady Hawk (1985) met in de hoofdrol Michelle Pfeiffer als de mooie Isabeau en Rutger Hauer als de jonge kapitein Navarre.


Klik op de foto voor een grote afbeelding.


Cocculo
Uitzicht op het stadje Cocullo en de autosnelweg A25 door de Abruzzen. In de verte de Monte Genzana (2170 m.)



Sorrentijnse schiereiland
Het Sorrentijnse schiereiland bestaat hoofdzakelijk uit kalk uit het mesozoicum. Eigenlijk is het een afgebroken deel van de Apennijnen. Door de inwerking van de zee zijn er prachtige steile kusten ontstaan. Hoewel de kust zeer druk en toeristisch is, zijn er te voet weergaloze plekjes te bereiken als hier bij de Monte San Michele (1443 m) boven Positano.



Capri
Capri is geologisch verbonden met het Sorrentijnse schiereiland. In periodes met lage zeewaterstand (ijstijden) zat het er gewoon aan vast. Ook Capri bestaat dus geheel uit kalkrots dat door de zee prachtig is gemodelleerd. Keizer Tiberius bracht er in de oudheid de laatste tien jaren van zijn leven door en nu heeft het nog de reputatie van lustoord. De laatste tientallen jaren is het mondaine karakter door het massatoerisme helaas wat verdwenen. Het eiland is hier gezien vanaf de uiterste punt van het Sorrentijnse schiereiland (Punto Campanello). Links naast het eiland zijn de beroemde klippen te zien(I Faraglioni) waarvan de hoogste 109 m. hoog is. Grootste trekpleister van het eiland is is de Grotta Azzura of blauwe grot.



S. Severino
In de woeste bergen langs de kust van de Golf van Policastro liggen kleine en oeroude stadjes. Sommige zijn geheel verlaten



Kust bij Maratea
Een van de mooiste stukjes kust van het vasteland van Italië: de Golf van Policastro.



Het Gargano schiereiland.
Het Gargano schiereiland, de Murge en het Salentijnse Schiereiland in Apulië vormen geologisch een geheel. Het gebied vertoont geologisch veel meer verwantschap met het Balkenschiereiland dan met het Apennijns schiereiland en het is niet onwaarschijnlijk dat het daarmee ooit verbonden is geweest. De bodem bestaat er geheel uit kalk en dolomiet dat, net als bij de Dolomieten en de Karst, zijn oorsprong vindt in koraalriffen en organische sedimenten uit de Tethyszee van 200 miljoen jaar geleden. Het enorme kalkpakket moet al rond 70 miljoen jaar geleden boven het water hebben uitgestoken, want uit die tijd dateren de pootafdrukken van een dinosauriër die in 1997 in een kalkgroeve bij Altamura zijn teruggevonden. Het eiland, wat Apulië toen was, is bij de krachten die tot de vorming van Alpen en Apennijnen leidden enigszins gemangeld en gebroken. Sommige delen werden lager of verdwenen onder water, zoals de laagvlakten bij Foggia (Tavoliere) en Brindisi; andere delen werden hoger, zoals het Gargano voorgebergte. De zachte kalk van het schiereiland is door de zee tot prachtige kliffen gevormd



De murge
Op de Murge,het kalkplateau van midden-Apulië, wordt vooral tarwe verbouwd. Na de oogst blijft een gortdroge en onherbergzame stoppelvlakte over die door lange rechte wegen wordt doorsneden. Apulië heeft maar zeer weinig neerslag. Het is voor de watervoorziening afhankelijk van het Acquedotto Pugliese, een waterleiding- en irrigatienetwerk dat het water aanvoert uit regenrijkere gebieden in het westen, vooral uit Basilicata.
Opvallend in het landschap zijn de masserie. Een masseria is een boerderijcomplex dat dikwijls ommuurd en versterkt is. Op de foto wat schamele resten van een masseria.



Basilicata
In veel gebieden van Zuid Italië is het de gewoonte om na de tarweoogst de stoppels en het stro die op het land zijn achtergebleven in brand te steken (Abbruscari noemen ze het op Sicilië). Men doet dat hier al sinds mensenheugenis. Het grote verschil tussen vroeger en nu is echter dat vroeger de hele agrarische gemeenschap meehielp om het vuur onder controle te houden en te voorkomen dat bomen en het bos in de brand zouden vliegen. Het bos was voor die gemeenschap namelijk van groot belang.
Het verbranden van de stoppels is nu nergens meer voor nodig. Voor het verbeteren van de grond kunnen de plantenresten nu ook machinaal met de grond worden gemengd. Op veel plaatsen is het daarom verboden, althans in de droogste maanden, maar alleen wie bij het aansteken wordt betrapt krijgt straf. Het verbod werkt daardoor averechts. Men gooit een brandende lucifer tussen het stro en maakt dat men weg komt. De stoppels branden af, maar niet zelden ook de omringende bomen en bossen.
Om dit te voorkomen moeten de boeren onmiddellijk na de oogst een strook van tenminste 10 meter breed langs de buitenkant van de gemaaide akker omploegen om het overslaan van een eventuele brand onmogelijk te maken.

Zestig procent van de bosbranden in Italië is aangestoken. In het jaar 2000 waren er 8.581 bosbranden waarbij 114.608 hectare bos in vlammen opging.



Calanchi bij Aliano
Aliano is beroemd geworden vanwege de ballingschap van de arts-schrijver-schilder Carlo Levi (1935) die uitvoerig het leven in dit afgelegen stadje beschreef. In zijn boek 'Cristo si è fermato a Eboli' beschrijft hij ook deze reusachtige erosiegeulen (Calanchi) en diepe afgronden vlak bij zijn huis.



Vulture
De Monte Vulture vormt een bijzonder en geïsoleerd natuurgebied ten opzichte van het omringende landschap van Basilicata. Zo'n 800.000 - 500.000 jaar geleden was dit een actieve vulkaan. Nadat de vulkaan was gedoofd, hebben zich in de voormalige krater op 657m. hoogte twee meertjes gevormd (Laghi di Monticchio) die door een smalle landtong van elkaar worden gescheiden.



Vlakte bij Pisticci
Uitzicht over het dal van de Cavone gezien vanuit Pisticci.



Stromboli
Vanaf het vasteland van Calabrië zagen we de zon in de zee zinken. In de zee? Nee, in de vulkaan. Wat we zien is de Stromboli, 55 km. vanaf de kust.


Kijk ook bij landschap Noord-Italië.


BACK   Pagina precedente                   PRINT Stampa pagina                           HOME Home