Santa Maria di Nazareth (Chiesa degli Scalzi)

Chiesa degli Scalzi (Heilige Maria van Narareth; Kerk van de Ongeschoeiden)

Venezia | Veneto | Italia

De Chiesa degli Scalzi (nu vlakbij het station Venezia Santa Lucia) werd gebouwd door de architect Baldassarre Longhena voor de Ongeschoeide Karmelieten toen die zich in de stad wilden vestigen en ingewijd in 1705. De Ongeschoeide Karmelieten zijn voortgekomen uit de orde van de karmelieten door hervormingen van Theresia van Ávila. De pijlers ervan zijn armoede, gebed en afzondering. In 1568 ontstaat het eerste klooster van de ongeschoeide karmelieten (Ordo Carmelitarum Discalceatorum). Vanaf dat ogenblik bestond er dus een scheiding tussen de geschoeide en de ongeschoeide karmelieten.

De vrome ongeschoeide karmelieten en Theresia van Ávila pasten prima in het ideaalbeeld dat de katholieke kerk tijdens de contrareformatie van het geloof wilde neerzetten.

De kerk is eenbeukig met zijkapellen. Na de triomfboog gaat het kerkschip over in het priesterkoor. Het monnikenkoor bevindt zich in de absis.

Het interieur is een grote uitspatting van barokke pracht en illusionisme. Het overweldigende hoogaltaar is van Giuseppe Pozzo

Een groot plafondfresco van Tiepolo is verloren gegaan bij een Oostenrijks bombardement in 1915. Van Tiepolo is ook de Apotheose van de Heilige Theresia, op het plafond van de kapel die aan de Heilige is gewijd (tweede kapel rechts). Hier bevindt zich een suggestieve beeldengroep van Heinrich Meyring: Extase van de Heilige Theresia. Hier is dezelfde scene afgebeeld als in het beroemde beeld van Bernini:

"Ik zag in zijn handen een brede, gouden lans met aan het uiteinde een weinig vuur, meen ik. Hij scheen ze mij een paar maal doorheen het hart tot in de ingewanden te stoten. Bij het terugtrekken ervan was het net of deze mee werden uitgerukt, terwijl ik zelf, vervuld van vurige liefde tot God, achterbleef. De hevige pijn die ik daarbij voelde, deed me zachtjes kreunen (...) Toch was die onuitsprekelijke pijn buitengewoon zoet. Het is dan ook onmogelijk naar het einde ervan te verlangen. De ziel kan met niets minder tevreden zijn dan met God zelf. Dit is geen lichamelijke, maar een geestelijke pijn, al heeft ook het lichaam er enigszins en zelfs opmerkelijk deel aan. Hier heeft een zoet verkeer plaats tussen de ziel en God. Ik smeek Hem het te laten smaken aan ieder, die me van leugen verdenkt."

De bijzonder rijke gevel in late barokstijl (het best te bekijken vanaf de overkant van het Canal Grande) werd gebouwd door Giuseppe Sardi tussen 1672 en 1680 en betaald door de edelman Gerolamo Cavazza. De beelden stellen Sint-Sebastiaan, Maria Magdalena, Margaretha en Johannes voor en - bovenin in het midden - een Madonna met Kind.