Beschrijving

Erto is een klein bergdorp in het dal van de Vajont in de provincie Pordenone, bij de grens met de provincie Belluno. In de jaren '50 heeft men een stuwdam in het dal gebouwd waardoor het Lago di Vajont ontstond. Waarschijnlijk door de invloed van het stuwmeer schoof op 9 oktober 1963 een massa van 270 miljoen kubieke meter steen en aarde met een enorm geraas van de helling van de Monte Toc het meer in. Alles wat zich over een afstand van drie kilometer op die helling bevond - bossen, weiden, tuinen en huizen - verdween in de diepte. Op de foto is de kale helling van de Monte Toc goed zichtbaar. De vloedgolf die ontstond verzwolg in oostelijke richting vele huizen. In westelijke richting stortte de vloedgolf, 70 meter hoog, zich over de stuwdam in het dal van de Piave, bovenop de stad Longarone, die geheel verwoest werd. Er vielen 1900 doden waarvan 200 in de gemeente Erto.
Erto werd tot risicogebied verklaard en de bewoners moesten de plaats verlaten. De meeste inwoners deden dat, maar een aantal van hen verzette zich en bleef achter, ondanks de wegversperringen en de afsluiting van alle voorzieningen.
Na veel getouwtrek besloot men in 1970 het stadje op een veilige hoogte te herbouwen. In het oude deel bleef nog een handvol gezinnen achter.
In 1976 werd het dorp vanwege de bijzondere architectuur tot nationaal monument verklaard.
De laatste tijd keren veel mensen die na de ramp hun huizen hebben verlaten weer terug.
Door zijn bijzondere geschiedenis is Erto (samen met het nabijgelegen Casso) een van meest authentieke bergdorpen van Noord-Italië. Bovendien wordt het dorp omringd door een prachtige en ongerepte bergwereld.

Informatie elders op internet